ملا عبدالله بهابادی
ای عارفِ خفته در دل خاک
ای پر زده در سماء و افلاک
نام تو بزیبد این مکان را
علم تو گرفته آسمان را
سرلوحه فخر عالمانی
خورشید منیر آسمانی
ای شهره به حکمت و کرامات
در هند و عراق و روم و شامات
چون کرده تلمّذ دوانی
پی برده به راز زندگانی
استاد نوادگان ثانی
دریای علوم هر معانی
هر دست خطت ز صد گهر بِِه
پند تو ز گنج و سیم و زر بِه
مشهور علوم عهد خویشی
بگرفته به هر علوم پیشی
در فقه و اصول شهره دهر
علم تو فزون ز آب یک بحر
سر سلسله در ریاضیاتی
در علم نجوم کائناتی
تو کاتب صد کتاب باشی
کِی دیده شبی به خواب باشی
ای همّ و غمت همه عبادت
بسیار حلیم و با سخاوت
بنوشته هزار شرح و تفسیر
با دانش و علم و رای و تدبیر
با درس خودت به شهر شیراز
کردی درِ علم هر طرف باز
هم شرح، به شرحِ تَسترانی
کو هست همیشه جاودانی
خرسند ز نام تو بهاباد
عِلم تو جهان نموده آباد
بشنیده ام این سخن ز رهبر
از خامنه ای که هست سروَر
کردی به نجف تو حکمرانی
ای کوه سخاوت و معانی
دربانی شیر حق نمودی
بر علم و کرامتت فزودی
یک قرن نموده خاندانت
خدمت به امیر مؤمنانت
چون خادم شیر لافتایی
شک نیست که بنده خدایی
آرامگه ایست در بهاباد
منسوب شما و جد و آباد
گویند که مرقد شما هست
کو خادم شیر لافتی هست
دیدیم کرامت از وجودش
زین مرقد و سنگ و تار و پودش
با صحن و صفای بس دل افروز
آراسته همچو صبح نوروز
توفیق دهد خدای سبحان
بر شاعر شعر پور لقمان
از جود تو بهره مند گردد
ایمن دلش از گزند گردد
لقمانی بهابادی "سیمرغ"
